2.ҳикмат
24.04.2017
***
Зани дувуми Дарвеш ҳар қадар меҳрубонӣ мекарду дастёрӣ, аммо боз медид, шавҳараш пайваста бо ёди зани аввал аст. Дар ниҳоят, косаи сабраш лабрез шуду бо дилсардӣ пурсид:
- Рости гапро гӯй, ӯ бештар ғамхорӣ мекард ё ман?
- Ӯ меҳрубонтар буд, - ҷавоб дод Дарвеш.
Зан ба шигифт омад, бе истиҳола дубора суол кард:
- Ӯ чӣ коре анҷом медод, ки ман наметавонам?
Дарвеш бо тааммул афзуд:
- Дар муқобили ту се кори ӯ аз сидқи дил буд. Нахуст, ҳар рӯз аз ман пештар бедор мешуд ва бароям оби таҳорат дуруст мекард. Дигар, чеҳраи ӯ ҳамеша бозу шукуфон буд, аз дидаҳояш пайваста нури муҳаббат меборид. Гузашта аз ин, пушти сар маро бузург мехонд ва аз пайи ӯ фарзандон дар симои ман инсони комилро медиданд...
***
Создано на конструкторе сайтов Okis при поддержке Flexsmm - накрутка тикток